Bomby spadły na dom - Gazeta Radomszczańska 30 marca 2023

 

W Gazecie Radomszczańskiej z 30 marca 2023 r. , dzięki uprzejmości dr Tomasza Nowaka, przewodniczącego Polskiego Towarzystwa Historycznego, oddział Radomsko, ukazał się artykuł, na podstawie mojego tekstu, o tragicznej śmierci w Woli Malowanej w styczniu 1945 r. 5 osób z mojej rodziny: Kowalczyk i Matras (w tym mojej prababci Marianny Kowalczyk). Zapraszam do lektury

Wspomnienie o Tadziu Kańskim

Tadziu umówił się z moim tatą w tzw. zimę stulecia, że pojadą samochodem mojego ojca na pasterkę do Kodręba. Po wieczerzy wigilijnej Tadziu przyszedł do nas, do domu i wraz z tatą odśnieżali wyjazd z garażu do głównej drogi. A śnieg był do wysokości płotu... Po ciężkiej pracy udało się odśnieżyć, ale niestety samochód nie zapalił wskutek mrozu... A Tadziu samotnie pieszo przez zaspy poszedł kilka kilometrów do kościoła.

Zdjęcie z legitymacji szkolnej

Mój chrzestny Tadeusz Kański (1955-2009), brat mojej mamy, po prostu "Tadziu". Super wujek... Urodził się w Smotryszewie w 1955 roku jako najmłodszy syn Józefa Kańskiego i Genowefy z domu Maszczyk. W domu wzrastał w gronie licznego rodzeństwa, wśród trzech sióstr Heleny, Leokadii i Krystyny oraz brata Andrzeja. Uczył się zawodu budowlańca w Częstochowie.

Tadziu ze swą starszą siostrą Heleną

Pracował na rodzinnym gospodarstwie rolnym w Woli Malowanej, ale i pracował w budownictwie w firmie budowlanej jako murarz i tynkarz w Radomsku i okolicy. Dobrze, dokładnie kładł tynki, stąd często dodatkowo sobie dorabiał. Później sam prowadził własną działalność budowlaną. W swym gospodarstwie rolnym miał zwierzęta, które lubił: konia, króliki i psa. 

zdjęcie z wojska

W 1975-76 roku służył w wojsku w Opolu, został starszym szeregowym. Byłem jako 3-latek na jego przysiędze, co pamiętam przez mgłę. Po dość długiej uroczystości było rodzinne spotkanie i zostałem przebrany za żołnierza. Później zapamiętałem w jego pokoju chustę, którą miał kiedy wyszedł z wojska z podpisami kolegów z jednostki.

Moi chrzestni wujek Tadziu i ciocia Hela na mojej I Komunii św.

Tadziu chętnie angażował się w życie lokalnej społeczności wsi Wola Malowana, gminy Kodrąb i okolic. Gotowy do niesienia pomocy, także materialnej, bezinteresowny. Jesienią 2000 roku pomógł mi przygotować garaż, otynkować i wylać beton na podłogę w Mikołowie na Śląsku. Tadziu był strażakiem ochotnikiem w Woli Malowanej. Działał społecznie, uprawiał sport i organizował imprezy sportowe: grał w tenisa stołowego, biegał, brał udział w zawodach strażackich, posiadał wiele medali i pucharów z lokalnych imprez sportowych. Miał grono wiernych przyjaciół rówieśników, z którymi często spędzał czas. Był wesoły, jednak nie wylewny, lubiany. W 1987 roku w Radomsku poślubił Annę. Po ślubie zamieszkał u żony w Radomsku. Dojeżdżał motorem, a potem rowerem z Radomska do rodzinnego domu w Woli Malowanej, gdzie pracował i doglądał gospodarstwa, a potem jednak pola uprawne wydzierżawił sąsiadowi.

Moja mama i Tadziu na chrzcie Wioli

Nie miał dzieci. Chętnie się bawił i wspierał dzieci swojego rodzeństwa, a następnie ich wnuków. Pamiętam, że odwiedzał nas czasem wieczorem w domu w Woli Malowanej i jako mały chłopiec wygłupiałem się z nim, siłowałem, mocowałem, skakałem po nim, co bardzo lubiłem. Nieraz jako chrzestny dawał mi drobne kwoty pieniędzy z okazji odpustu czy spotkania. 

Śpiewał w chórze w Radomsku, którego siedziba znajdowała się przy klasztorze franciszkanów w Radomsku, potem skarżył się, że musieli ją opuścić i szukać nowego lokum. Wyjeżdżał z chórem na trasy koncertowe, w tym zagraniczne. W 2007 roku brał udział jako wykonawca w spektaklu muzycznym "Żale Matki Bożej Bolesnej" na motywach "Lamentu świętokrzyskiego".

Jesienią 2009 roku zginął  tragicznie w Dziepułci, w wieku 54 lat jadąc na rowerze został potrącony przez nieostrożnego starszego kierowcę, który wymusił pierwszeństwo. Na pogrzebie w Kodrębie żegnało go liczne grono rodziny, przyjaciół i znajomych. Został pochowany wraz ze swym ojcem Józefem Kańskim na cmentarzu w Kodrębie.

Jan Kowalczyk - mój dziadek w czasie II wojny światowej

 

Mój dziadek Jan Kowalczyk (1918-1947) z czasu okupacji niemieckiej na robotach przymusowych w III Rzeszy, w okolicach Wołowa, Dolny Śląsk. Na zdjęciu po lewej Jan, po prawej jego brat Stanisław Kowalczyk (ur. 1916), w środku jego żona Pola Kowalczyk.

Bugaj koło Dmenina - dom Stolarczyków

Bugaj na mapie Polski z 1935 roku

Bugaj to nazwa miejscowości położonych nad wodą. Są to przeważnie drobniejsze, mniejsze osady.

W XIX wieku na terenie gminy i parafii Dmenin, na północ od samego Dmenina, znajdował się Bugaj, dzielący się na dwie części sąsiadujące ze sobą:

- Bugaj Dmeniński (bardziej na południu) leży w pobliżu drogi z Radomska na Przedbórz (obecnie droga krajowa nr 42). Obecnie Bugaj Dmeniński to przysiółek wsi Dmenin, w gminie Kodrąb, w powiecie radomszczańskim. Znajduje się na północ od centrum wsi Dmenin, pomiędzy miejscowościami Bugaj Zakrzewski, Antopol i Łagiewniki. Kiedyś była to osobna wieś  - w 1827 roku było w niej 3 domy mieszkalne i 18 mieszkańców. W 1884 roku wieś liczyła 5 domów z 50 mieszkańcami. Na terenie wsi znajdowało się 18 mórg włościańskich i 3 morgi dworskie. 

- Bugaj Zakrzewski (na północy) -  pod koniec XIX wieku w tej osadzie były 4 domy mieszkalne, które zamieszkiwało 20 mieszkańców, obrabiali 57 mórg. Znajdowała się także karczma z 8 mieszkańcami. Znajdowały się tu 3 morgi dworskie. Obecnie to część kolonii Antopol w gminie Kodrąb. 

kościół św. Leonarda w Bugaju

Znajduje się tu kościół filialny św. Leonarda, podległy pod parafię św. Ap. Szymona i Judy Tadeusza w Dmeninie. Kościół został zbudowany z bali modrzewiowych około I połowy XVII wieku. Kościół jest drewniany, orientowany, jednonawowy o konstrukcji zrębowej, kryty gontem. Prezbiterium mniejsze od nawy, zamknięte prostokątnie, z boczną zakrystią.  Ołtarz główny i dwa boczne z przeł. XVIII i XIX w.  

wieża kościoła św. Leonarda w Bugaju

W roku 1862 r. gruntownie go odrestaurowano i została do niego dobudowana murowana wieża od strony zachodniej – kosztem i staraniem hrabiny Antoniny Ankwicz-Skarbkowej, dziedziczki pobliskiego Zakrzewa, oraz ks. Stanisława Mosińskiego. Wokół jest ogrodzenie murowane z kamienia polnego. 

nagrobek hr. Romana Skarbka-Ankwicza

Na placu wokół kościoła znajduje się okazały nagrobek poświęcony hr. Romanowi Skarbkowi-Ankwiczowi, który zmarł 2 kwietnia 1842 r. Nagrobek ten ufundowała jego żona Antonina. 

grób lotników w Bugaju

Po drugiej stronie placu znajduje się miejsce spoczynku dwóch lotników polskich 55. Eskadry Bombowej 5. Pułku Lotniczego w Lidzie, poległych w obronie Polski 3 września 1939 r. - ppor. obs. Czesława Podogrodzkiego oraz kpr. strzelca Bolesława Jana Leśniewskiego. Zostali zestrzeleni przez niemieckie Messerschmitty. 

Bugaj Dmeniński i Zakrzewski na współczesnej mapie internetowej

W Bugaju mieszkali moi przodkowie z rodziny Stolarczyk, a w kościele Leonarda przyjmowali sakramenty. W okresie między 1747 a 1756 r. rodzina Łukasza i Agaty Stolarczyk przeniosła się z Łagiewnik do Bugaju (moi prapraprapraprapradziadkowie) i od połowy XVIII wieku tu zamieszkali. W październiku 1782 roku w Bugaju Kacper Stolarczyk, syn Łukasza i Agaty pochodzący z Bugaju poślubił Katarzynę Domagałę (Domagalską) (moi praprapraprapradziadkowie).

Wawrzyniec Kowalczyk (6) - mój prapraprapradziadek (V)

metryka Izydora Kowalczyka (5), syna Wawrzyńca (6) i Apolonii

Wawrzyniec Kowalczyk (6), mój prapraprapradziad, urodził się około 1792 roku w kolonii Dmeninie, jako syn Tomasza Kowalczyka i Katarzyny. Pleban dmeniński określał go raz półrolnikiem, raz rolnikiem na gospodarstwie, inny raz kolonistą, czy gospodarzem okupnym w Kolonii Dmenin. Około 1816 roku poślubił Apolonię Stolarczyk (ur. 10 lutego 1795 w Dmeninie). 

O Apolonii i rodzinie Stolarczyk pisałem w tym poście:

https://dariusz-zielonka.blogspot.com/2023/03/przodkowie-z-rodziny-stolarczyk.html

Wspólnie mieli liczne grono dzieci urodzonych w Dmeninie: 

- Wiktoria (ur. 1816, ślub w 1835 r. z Maciejem Kołodziejczykiem synem Antoniego i Heleny z d. Tokarek, zm. w 1860 r. w Dmeninie)A, 

- Szymon (ur. i zm. 1819), 

- Izydor (ur. 1820 mój praprapradziadek), 

- Urszula (ur. 1821, zm. 1831), 

- Agnieszka (ur. 1823, ślub w 1843 r. z Walentym Ostrowiczem, synem Mikołaja i Jadwigi z d. Błachowicz, zm. po 1873)B, 

- Tomasz (ur. i zm. 1826), 

- Katarzyna (ur. 1829, ślub w 1858 r. z Piotrem Tomeckim, synem Mikołaja i Julianny z d. Broniszewskiej, wdowiec (pierwsza żona Konstancja Jadamus), zm. 1860 w Dziepułci)3C

- Magdalena (ur. 1832, zm. 1833). 

W 1820 roku w jego domu pod numer 19 zmarł jego szwagier Grzegorz Nowakowski, mąż Kunegundy z d. Kowalczyk. W jego domu zmarła jego matka Katarzyna w 1823 roku. 

Po wczesnej śmierci żony Apolonii w 1834 roku w Dmeninie, która osierociła czwórkę dzieci, Wawrzyniec ponownie wszedł w związek małżeński. W 1835 roku w Dmeninie poślubił pannę Juliannę Pieniążek, córkę Wojciecha i Gertrudy, urodzoną w Sielnicu, a w Dmeninie będącą na służbie.

wpis o ślubie wdowca Wawrzyńca Kowalczyka z Julianną Pieniążek

Wawrzyniec z Julianną (czasem zapisaną jako Ulianna) miał 6 dzieci: 

Marianna (ur. 1836, ślub w 1856 r. z Antonim Habinowskim), 

Szymon (ur. 1837, zm. 1839), 

Stanisław (ur. 1840), 

Roch (ur. 1842, zm. 1854), 

i bliźnięta: Franciszka (ur. 1845) i Apolonia (ur. 1845). 

Wawrzyniec Kowalczyk zmarł 24 czerwca 1847 roku w Dmeninie osierocając 9 dzieci. 

wpis o śmierci Wawrzyńca Kowalczyka

Rok później, w 1848 r. wdowa Ulianna Kowalczyk wyszła za mąż za kolonistę Andrzeja Solarza, urodzonego na Śląsku Pruskim.

A. Dzieci Macieja i Wiktorii:

1838 - Marianna Kołodziejczyk, ślub z Antonim Tadeusiakiem w 1857 r., zm. w 1884 r. w Kobielach 

1841 - Florentyna Kołodziejczyk, ślub z Antonim Majchrzakiem w 1859 r., 

1844 - Franciszek Kołodziejczyk 

1848 - Walenty Kołodziejczyk 

1851 - Franciszka Kołodziejczyk 

1852 - Kacper Kołodziejczyk, żona Teofila Plucińska, zm. 1907 w Dziepułci.

1855 - Józef Kołodziejczyk 

1858 - Ignacy Kołodziejczyk - zm. 1858

1860 - Szczepan Kołodziejczyk -  zm. 1860.

B. Dzieci Agnieszki i Walentego:

1844 - Marianna Ostrowicz - zm. 1844

1847 - Stanisław Ostrowicz - zm. 1849

1850 - Antoni Ostrowicz

1852 - Kazimierz Ostrowicz - zm. 1907

1854 - Weronika Ostrowicz - zm. 1856

1856 - Józef Ostrowicz

1859 - Marianna Ostrowicz - zm. 1864

1861 - Stanisław Ostrowicz

1863 - Jan Ostrowicz - zm. 1866

1865 - Jakub Ostrowicz - zm. 1873

C. Syn Piotra i Katarzyny - Walenty Tomecki, ur. i zm. 1859.

Syn Piotra i Katarzyny - Walenty Tomecki, ur. i zm. 1859.

Tomasz Kowalczyk (7) i Katarzyna z domu Błachowicz (7.1) - moi praprapraprapradziadkowie (IV)

Metryka Tomasza Kowalczyka

Tomasz Kowalczyk (7), mój praprapraprapradziad, urodził się w 1756 roku w Dmeninie jako syn Jana Kowalczyka i Agnieszki z domu Kubicz. Ochrzczony 10 października 1756 r., a jego chrzestnymi byli Stanisław Iwanek z Szczepocic i Agnieszka Piastrzenska z Widawki. 

Wpis o ślubie Tomasza i Katarzyny Kowalczyk, świadkiem był Kazimierz Stefańczyk

Żoną Tomasza od lutego 1779 roku była Katarzyna z domu Błachowicz (7.1), z którą miał dzieci: 

- Tomasza (ur. 1779, ślub z Julianną Ostrowicz [zmarła w 1831 r.] zm. 1836 w Dmeninie, półrolnik, komornik) A, 

- Kunegundę (ur. 1782, ślub z Grzegorzem Nowakowskim (1758-1820 - lokaj i strzelec), jako wdowa w 1822 r. z Wincentym Stolarczykiem, synem Kacpra i Katarzyny (ur. 1797) B, zmarła w 1831 r. w Dmeninie), 

- Mikołaja (ur. 1785 r., ślub w 1810 r. z Ludwiką Białecką w Dmeninie, zm. 1853 r. w Dmeninie, półrolnik) C, 

- Wawrzyńca (ur. 1792 - mój prapraprapradziad), 

- Pawła (ur. 1794, zm. przed 1823), 

- Jakuba (ur. 1796, ślub. w 1820 r. z Salomeą Rusajczyk w Dmeninie, zm. 1857) D,  

- Alojzego (ur. 1802, ślub w 1821 r. z Elżbietą Rudzką w Dmeninie, zm. po 1873) E. 

Tomasz Kowalczyk zmarł około 1819 roku w Dmeninie.

7.1. Nazwisko Błachowicz jest zbudowane z tematu Błach- oraz sufiksu -owicz [ Błach + owicz ].

Najstarsza wzmianka o nazwie osobowej Błach pochodzi z 1336 roku i pochodzi od imienia Błażej. Nazwa osobowa Błach składa się z rdzenia Bła- i przyrostka słowotwórczego -ch. W średniowieczu miał on znaczenie zdrabniające, spieszczające. Nazwisk Błachowicz pochodzi od nazwiska lub/i imienia Błach i w pierwotnym znaczeniu oznacza syna Błacha, syna Błażeja. O takim pochodzeniu świadczy sufiks „-owicz”; Błach–owicz. Jest to nazwisko patrymoniczne, to znaczy, iż od nazwiska ojca pochodzą nazwiska dzieci. W dostępnych księgach kościelnych parafii Dmenin nazwisko w okresie XVIII i XIX wieku nazwisko Błachowicz występuje 125 razy. Pierwsza wzmianka tego nazwiska pochodzi z 1725 roku.

Katarzyna Kowalczyk z domu Błachowicz, moja prapraprapraprababka, urodziła się w 1760 roku w Dmeninie. I tu pojawia się problem, bo tego roku urodziły się dwie Katarzyny Błachowicz w Dmeninie. 

Metryki dwóch Katarzyn Błachowicz, które urodziły się w 1760 r. w Dmeninie

Jedna z nich jest moją prapraprapraprababką, ale która???

Pierwsza Katarzyna to córka Antoniego i Heleny Błachowicz, jej chrzestnym był Sebastian Kowalczyk, a druga Katarzyna to córka Wojciecha i Magdaleny Błachowicz. Jedna Katarzyna wyszła w lutym 1779 roku za Tomasza Kowalczyka, a druga Katarzyna w 1781 roku za Grzegorza Nowakowskiego i podczas tego ślubu świadkiem był Piotr Kowalczyk. To świadczy o tym, że pomiędzy Kowalczykami i Błachowiczami panowała przyjazna relacja, byli nawzajem u siebie chrzestnymi bądź świadkami ślubów. Nie jestem w stanie określić jak się nazywali rodzice Katarzyny Kowalczyk z domu Błachowicz. Zmarła jako wdowa 8 czerwca 1823 roku, w domu swego syna Wawrzyńca w Dmeninie (mój prapraprapradziad).

Wpis o śmierci Katarzyny Kowalczyk z d. Błachowicz

A. Dzieci Tomasza i Julianny:

1809 - Sebastian Kowalczyk (ślub w 1829 r. z Maryanną Sroką)

1820 - Andrzej Kowalczyk, ślub w 1843 r. z Heleną Rusaj (zm. w 1855), ślub w 1856 r. z Anną Hachułą

1823 - Antoni Kowalczyk, zm. 1825

1826 - Norbert Kowalczyk, zm. 1831 

B. Po śmierci Kunegundy Wincenty Stolarczyk w 1831 r. w Dmeninie poślubił Justynę Aulik.

C. Dzieci Mikołaja i Ludwiki Białeckiej:

1813 - Marcjanna Kowalczyk - ślub w 1833 z Piotrem Blada - 

1814 - Kacper Kowalczyk - ślub w 1837 r. z Magdaleną Dymczyk

1818 - Petronella Kowalczyk - zm. 1819

1820 - Stanisław Kowalczyk

1823 - Julianna Kowalczyk 

1825 - Urszula Kowalczyk (Marszał) - zm. 1902

1828 - Jakub Kowalczyk 

1831 - Michał Kowalczyk - zm. 1832

D. Dzieci Jakuba i Salomei:

1821 - Jadwiga Kowalczyk, ślub z Jakubem Brodziakiem w 1839 r., zm. 1850

1824 - Maryanna Kowalczyk, ślub z Stanisławem Miklaszewskim w 1841 r.,  

1827 - Antoni Kowalczyk, zm. 1831

1830 - Antonina Kowalczyk, zm. 1833 

1833 - Jan Kowalczyk, zm. 1835

1835 - Leonard Kowalczyk 

1838 - Zofia Kowalczyk, zm. 1842

1839 - Rozalia Kowalczyk, ślub z Pawłem Błaszczykiem w 1855 r., zm. 1871

1841 - Antoni Kowalczyk, zm. 1843 

1843 - Ewa Wiktoria Kowalczyk, ślub z Grzegorzem Stefańczykiem w 1859 r., zm. 1901

1844 - Franciszka Kowalczyk, zm. 1845

E. Dzieci Alojzego i Elżbiety:

1822 - Maryanna Kowalczyk, zm. 1824

1824 - Franciszek Kowalczyk 

1827 - Jadwiga Kowalczyk 

1830 - Józefa Kowalczyk, zm. 1836

1832 - Marianna Kowalczyk

Przodkowie z rodziny Stolarczyk

Wpis chrzcielny Kazimierza z 1725 r. wymienieni jego rodzice moi praprapraprapraprapradziadkowie

Nazwisko Stolarczyk pojawia się w Polsce w 1489 roku i oznacza syn stolarza albo chłopca zatrudnionego u stolarza. A więc prawdopodobnie moi przodkowie z tej linii byli stolarzami.

Linia Kowalczyków i Stolarczyków

Dariusz Zielonka		0
Leokadia Zielonka z domu Kowalczyk	mama	1
Jan Kowalczyk (1918-1947) i Genowefa z d. Maszczyk (1918-2014)	dziadkowie	2
Piotr Kowalczyk (1882-1949) i Marianna z d. Wachowicz (1889-1945)	pradziadkowie	3
Andrzej Kowalczyk (1854-1910) i Marianna z d. Marczak (1859-1931)	prapradziadkowie	4
Izydor Kowalczyk (1820-1883) Józefa z d. Czyż (1827-1892)	praprapradziadkowie	5
Wawrzyniec Kowalczyk (1792-1847) i Apolonia z d. Stolarczyk (1795-1834)	prapraprapradziadkowie	6
Kacper Stolarczyk (1746- przed 1819) i Katarzyna z d. Domagała (ok. 1750-przed 1819)	praprapraprapradziadkowie	7
Łukasz Stolarczyk, (ok. 1722-1792) i Agata (ok. 1723-1760)	prapraprapraprapradziadkowie	8
Franciszek Stolarczyk (ok. 1690-ok.1750) i Agnieszka (ok. 1693-1757)	praprapraprapraprapradziadkowie	9

Pierwszym znanym moim przodkiem noszącym to nazwisko był Franciszek Stolarczyk (ur. ok. 1690-zm. I poł. XVIII w.), mieszkający w Łagiewnikach, w parafii Dmenin.

9. Franciszek Stolarczyk (ok. 1690) miał żonę Agnieszkę (ur. ok. 1693 r. - zmarła 20 sierpnia 1757 r. w Łagiewnikach). Ich dzieci to:

- prawdopodobnie Jakub Stolarczyk, ur. ok. 1716, poślubił w 1736 r. Dmeninie Mariannę Sowczynę

- Łukasz Stolarczyk (ok. 1722-1792) - mój prapraprapraprapradziadek (8)

- Kazimierz Stolarczyk, ur. 26.02.1725 w Łagiewnikach, zm. 10 marca 1791 r. w Łagiewnikach. Poślubił około 1755 r. Ewę (ur. ok. 1734 - 1774 w Łagiewnikach). Mieszkali w Łagiewnikach. Dzieci Kazimierza i Ewy były wszystkie urodzone w Łagiewnikach: Łukasz Stolarczyk - ur. 18 października 1756 r.; Wojciech Stolarczyk (1761-1769) w Łagiewnikach; Wincenty Stolarczyk - zm. 22 kwietnia 1767 jako dziecko.

Wpis o śmierci mojego prapraprapraprapradziadka Łukasza Stolarczyka z 1792 r.

8. Łukasz i Agata Stolarczyk - moi prapraprapraprapradziadkowie

Łukasz Stolarczyk urodził się ok. 1722 r. w Łagiewnikach, a zmarł 20 kwietnia 1792 r. w Bugaju.

Około 1742-43 poślubił Agatę, urodzoną ok. 1723, zmarła 1760 r. w Bugaju, w wieku 37 lat.

Ich dzieci:

- Katarzyna Stolarczyk, ur. 21 marca 1745 r. w Łagiewnikach. 5 lutego 1764 r. w Bugaju poślubiła Stefana Grzegorczyka z Łagiewnik.

- Kacper Stolarczyk, ur. ok. 1746 w Łagiewnikach - mój praprapraprapradziadek

- Kazimierz Stolarczyk, ur. 28 lutego 1747 r. w Łagiewnikach

- Antoni Stolarczyk, ur. 4 czerwca 1756 r. w Bugaju. Antoni Stolarczyk z Bugaju w 1787 roku poślubił Agnieszkę Grzeszczak (ur. 1762). Ich dziećmi byli:

- Leonard Stolarczyk, ur. 1787 w Bugaju

- Łucja Stolarczyk, ur. 1796 w Bugaju

W 1798 roku zmarła jego żona Agnieszka Stolarczyk, w wieku 36 lat. 20 maja 1798 roku wdowiec Antoni Stolarczyk poślubił 26-letnią Mariannę Wóyt z Bugaja. Świadkami ślubu byli: Stanisław Tuszyński z Bugaya, Paweł Stolarczyk z Łagiewnik, Kasper Stolarczyk, Stefan Domagała z Dmenina. Ich dziećmi byli:

- Józef Stolarczyk, ur. 1799 w Bugaju

- Dionizy Stolarczyk, ur. 1807 w Bugaju, w 1832 ślub z Julianną Odolińską, córka Filipa i Rozalii, w 1843 r. ślub z Agnieszką Woszczyniak, zm. 1844 r. w Łagiewnikach (służący w plebani dmenińskiej)

- Katarzyna Stolarczyk, ur. 9 kwietnia 1760 roku w Bugaju

W okresie między 1747 a 1756 r. rodzina Łukasza Stolarczyka przeniosła się z Łagiewnik do Bugaju.

Po śmierci żony Agaty w lipcu 1760 roku w Bugaju wdowiec Łukasz Stolarczyk poślubił Katarzynę Sińską (zmarła w 1783 r. w Bugaju). Dzieci Łukasza i Katarzyny to:

- Jan Stolarczyk, ur. 1761-07-08 w Bugaju - zmarł 8.07.1774 Bugay

- Apolonia Stolarczyk, ur. 1763-02-10 w Bugaju

- Marianna Stolarczyk, ur. 1765-04-06 w Bugaju - zmarła w 1777 w Bugaju

- Małgorzata Stolarczyk, ur. 1770 w Bugaju - zmarła w 1777 w Bugaju

- Jan Stolarczyk - 1775.07. w Bugaju

- Katarzyna Stolarczyk - 1779-05 w Bugaju

Wpis o zawarciu małżeństwa Kacpra Stolarczyka z Katarzyną Domagałą z 1782 r.

7. Kacper Stolarczyk i Katarzyna z d. Domagała - moi praprapraprapradziadkowie

Kacper Stolarczyk, syn Łukasza i Agaty, urodził się około 1746 r. w Łagiewnikach, zmarł przed 1819 rokiem. W październiku 1782 roku w Bugaju Kacper Stolarczyk, pochodzący z Bugaju poślubił Katarzynę Domagałę (Domagalską). Świadkami na ślubie byli Wojciech Russek i Kazimierz Stefańczyk. Katarzyna Domagała urodziła się ok. 1750, pochodziła z Dmenina, a zmarła przed 1819 r.

Dzieci Kacpra i Katarzyny:

- Jan Stolarczyk, ur. 1785 w Łagiewnikach - chrzestny Jakub Domagała

- Grzegorz Stolarczyk, ur. 1787 w Łagiewnikach - chrzestny Szczepan Domagała

- Melchior Stolarczyk, ur. 1790 w Dmeninie

- Wojciech Stolarczyk, ur. ok. 1792 - zm. 30 czerwca 1794 r. w Dmeninie

Metryka chrzcielna mojej praprapraprababci Apolonii z 1795 r.

- Apolonia Stolarczyk, ur. 1795 r. w Dmeninie - to moja praprapraprababka

- Wincenty Stolarczyk, ur. 11 kwietnia 1797 r. w Dmeninie, ślub 1822 z Kunegundą Nowak z domu Kowalczyk, ślub z Justyną Aulik 1831, zmarł w 1847 r.

Kacper i Katarzyna Stolarczyk zmarli między 1800 a 1819.

6. Moja praprapraprababka Apolonia Stolarczyk urodziła się 10 lutego 1795 w Dmeninie jako córka Kacpra i Katarzyny Stolarczyk, chrzestnymi byli Antoni Stolarczyk z Bugaju i Rozalia Kubiczowa z Łagiewnik. Wawrzyniec Kowalczyk, mój prapraprapradziad z Dmenina, około 1816 roku poślubił Apolonię Stolarczyk. Wspólnie mieli liczne grono dzieci urodzonych w Dmeninie. Apolonia zmarła jako żona Wawrzyńca 29 kwietnia 1834 roku w Dmeninie. W dniu jej śmierci żył jej syn Izydor (1820 - mój praprapradziadek) oraz 3 córki: Wiktoria (1816), Agnieszka (1823) i Katarzyna (1829).

Wpis o śmierci Apolonii Kowalczyk z d. Stolarczyk